Smatra se da je Sveta Petka ženski praznik, pa se ovoj svetici obraćaju žene svih vera i nacija
Srpska pravoslavna crkva i vernici danas obeležavaju Svetu Petku, praznik posvećen Prepodobnoj mati Paraskevi. Sveta Petka je kod Srba veoma poštovana i slavna svetiteljka koja se smatra zaštitnicom žena, kao i čuvarkom siromašnih i bolesnih. Vernici joj se obraćaju za pomoć kroz molitvu, posebno na današnji dan, tražeći spas od bolesti i drugih životnih nevolja.
Smatra se da je Sveta Petka ženski praznik, pa se ovoj svetici obraćaju žene svih vera i nacija.
Prema narodnim običajima, danas žene ne bi trebalo da mese, kuvaju, šiju, peru veš ili rade bilo koji posao u kući kako ne bi navukle gnev svetiteljke i da im tokom godine ne bi trnule ruke.
Mlade devojke treba da beru cveće i njime ukrase svoj dom kako bi u njima cele godine vladala sloga i mir, dok se devojčicama oblače nove haljinice kako bi ih u narednoj godini pratila sreća.
Devojke bi trebalo da pojedu parče slavskog kolača i da sačuvaju mrvice, pa će te noći u snu videti svoju sudbinu i budućeg muža.
Uobičajeno je da se na Svetu Petku, 27. oktobra, ode u crkvu Ružica na Kalemegdanu gde se pokraj kapele Svete Petke uzima čudotvorna voda za koju se veruje da leči mnoge bolesti, a naročito probleme sa vidom.
Sveta Petka je rođena u gradu Epivatu, kod Kalitrakije u Maloj Aziji krajem 10. veka, poticala je iz imućne i pobožne porodice, a prema nekim izvorima poreklom je Srpkinja. Zamonašila se posle smrti roditelja u crkvi Svete Sofije u Carigradu, a posle toga je provela godine u pustinji u postu, molitvi i usamljeničkom životu. prema predanju, u snu joj se javio anđeo i uputio je u otadžbinu da širi veru Hristovu.
Njene mošti su prenošene mnogo puta, a na molbu kneginje Milice, počivale su i u Beogradu. Danas se u kapeli Svete Petke nalazi samo njen mali prst.
PUTOVANJE MOŠTIJU SVETE PETKE: “Iz ruke u ruku” – od knjeginje Milice i Sulejmana Veličanstvenog do moldavskog vojvode
Kako je izgledalo putovanje moštiju Svete Petke i ko je sve zaslužan za to što su do danas sačuvane.
Kada se Sveta Petka u 11. veku upokojila u gradu u kom je i rođena, Epivatu, bila je sahranjena van groblja.
Prema predanju iste noći su dvoje ljudi, otmena i bogata dama po imenu Jeftimija i ubogi nadničar Georgije, sanjali isti san – da na obali mora počiva telo Svete devojke. San su, svako za sebe, ispričali episkopu. Tako su otkrivene netaknute mošti Svete Petke, a onda i pohranjene su u crkvi Svetih apostola.
Međutim, nisu tu i ostale.
Početkom XIII veka krstaši sa Zapada zauzeli su i opljačkali Carigrad i sve što je hrišćanima bilo sveto su počeli da prenose u papske zemlje. Bugarski car Jovan Drugi Asen, ponudio je otkup Latinima. Godine 1231. mošti Svete Petke donete su u prestono Trnovo i položene u Sabornu crkvu. Ali 1393. godine Turci su osvojili Trnovo. Proterali su ostarelog patrijarha Jeftimija, prvog pisca žitija Svete Petke, opljačkali crkvu, a svete mošti izbacili iz kivota ukrašenog zlatom i dragim kamenjem i svukli sa njih zlatotkanu odoru, piše Ljiljana Habjanović-Đurović za list Politika.
Ubrzo, zalaganjem vidinskog gospodara kneza Strašimira, mošti su prenete u Vidin. No samo tri godine kasnije Turci su i tu stigli, pogubili su hristoljubivog kneza, a blago iz vidinskih riznica našlo se u Seru kao lični ratni plen sultana Bajazita. Tu su ostale dve godine.
Godine 1398. svetinju su od sultana Bajazita izmolile tri znamenite Srpkinje – kneginja Milica, despotica Jefimija i Miličina kćer Olivera, koja je za spas svog naroda i Crkve pristala da ode u Bajazitov harem. Kada je čuo šta mu kneginja traži Bajazit se nasmejao: “Zašto od drugih mnoge i velike cene dostojnih imanja ne molite, već samo suhe kosti!”, pitao je.
Kneginja je, kako kaže predanje, smerno i gospodski istrpela tu uvredu i još mu je ponudila sva svoja zemna blaga i imanja u zamenu za svete mošti. Tako je Sveta Petka stigla u Kruševac, u dvorsku crkvu Lazaricu. Kako je kasnije zapisao Grigorije Camblah “sva slava Petkina uze se Bugarskoj i podari zemlji srpskoj”.
Kada je kneginjin sin despot Stefan Lazarević preselio prestonicu iz Kruševca u Beograd poneo je i svetiteljkine mošti. Pohranio ih je najpre u Uspenjsku crkvu Mitropolije beogradske, a potom u novu crkvu Svete Petke, sagrađenu kraj čudotvornog izvora pod Beogradskom tvrđavom.
Sto dvadeset godina kasnije Turci su, na čelu sa Sulejmanom Veličanstvenim, zauzeli i Beograd. Te 1521. godine su iz opljačkanog grada odnete su tri svetinje: čudotvorna ikona Presvete Bogorodice, mošti carice Teofanije i mošti Svete Petke.
Mošti su položene u hranilnicu časnih moštiju pri Patrijaršijskoj crkvi Svetoga Georgija na Fanaru. Ali Carigrad više nije bio novi Jerusalim, već prestonica Osmanskog carstva.
U XVII veku Carigradska patrijaršija pala je u velike dugove zbog teških dažbina koje joj je nametnula turska vlast. Tada je vojvoda Vasilije Lupul, gospodar Moldavije, ponudio da ogromnim prilogom pokrije dugove Patrijaršije, a da za uzvrat za svoj narod dobije mošti Svete Petke. Godine 1641. mošti su dospele u Jaši i položene u raskošni hram Sveta tri jerarha.
A onda je došla 1888. godina. Jedne noći hram je zahvatio veliki požar. Zapalio se svećnjak kraj svetiteljkinog odra i od njega se raširila vatra. Sve je izgorelo – pokrovi, baldahin, draperije. Spoljašnji deo kivota, načinjen od srebra i zlata, sasvim se istopio. Ali unutrašnji deo kivota, načinjen od drveta, tek je malo nagoreo i to spolja. A ispod drvenog poklopca ležale su mošti nedodirnute vatrom. Nisu se istopili čak ni pečati od voska na njenoj rizi.
Posle toga mošti su prenete u Sabornu crkvu posvećenu Sretenju Gospodnjem, gde se i danas nalaze. To je katedralna crkva Mitropolije Moldavije i Bukovine i sedište mitropolita. Podignuta je u XIX veku na temelju stare crkve iz XV veka. Ima četiri tornja i vidi se iz svakog dela grada.
(Deo iz beleški s puta Ljiljane Habjanović-Đurović)
Izvor
